الکامپی که باز دیر می‌شود

اگر همه چیز خوب پیش برود آبان ماه امسال میهمان الکامپ هفدهم خواهیم بود اما آن شرط اول بسیار مهم است و می‌تواند هرگونه پیش‌بینی و برنامه‌ریزی را نقش بر اب کند. ((اگر همه چیز خوب پیش برود))

الکامپ- یا متولی‌اش- نشان داده که هرگز سر به راه نظم نیاورده شب امتحانی بوده و زیر و بالا زیاد داشته پس انتظار خوب پیش رفتن همه چیز شاید قدری بیراه باشد.

الکامپ شانزدهم امیدوارمان کرده بود که لااقل چندسال می‌دانیم این میزبان پاییزی صنعت فناوری اطلاعات خوش‌قولی می‌کند و با برنامه سخن می‌گوید اما گویا این امیدواری هم جایش را با یاس عوض می‌کند.

الکامپ یا متولی‌اش نمی‌داند گویا که دهانه این عرصه نمایش با حلوا حلوای پارو پیرار شیرین نمی‌شود. نمی‌داند که در دنیای اصلی به نام برنامه‌ریزی میان و بلندمدت هم داریم و نمی‌داند که نمی‌داند.
حالا الکامپ ۹ ماه دیگر بساط پهن می‌کند اما این بساط از آن بساط‌‌هایی نیست که دستفروشان جلو در شمالی نمایشگاه می‌گسترانند این بساط بساطی دارد، برای خودش مسؤل و اجرا می‌خواهد، برنامه می‌خواهد دعوت می‌خواهد بررسی بازار و رویکردها می‌خواهد و....

اما الکامپ هیچ ندارد. مجری‌اش دوباره مشخص نسیت و کسی هم نمی‌گوید بر سر توافق‌هایی که موجب شد نسخه شانزدهم الکامپ – با همه ایرادهای ذاتی و عرضی‌اش بالاخره آبرومند درآمد و رشدی ۲۰-۳۰ درصدی داشت، چه آمده است الکامپ باز دیر می‌شود و بعد می‌نشینیم به آمارسازی و انداختن دلیل ضعف به گردن هم.

با الکامپ یا متولی‌اش – سخن می‌گویم این عرصه عرصه نمایش اقتدار ملی است. عرصه تحقق خصوصی‌سازی. با یک بام و دو هوا و تصمیم‌های معطلتان، توان فناوری اطلاعات و بخش خصوصی را به سخره نگیرید.